Op zondag gaan we tegenwoordig hier in huis heel vroeg uit de veren. Geen knuffels in het grote bed van papa en mama als de wekker zeven uur luidt, geen Ajeto kreten uit Buurman en Buurman tijdens het kwartiertje ochtendtv. Nee hup hup in het hockeytenue gehesen en na de boterham met melk springt Evy op de fiets met papa naar het Spandersbosch. Tenminste de afgelopen vier weken. Vandaag gaan oma en opa Tonny en Jaap ook mee om Evy aan te moedigen vanaf de kant. En Sietze en ik ook vinden een plekje in de zevenzitter. Om kwart over acht zijn we onderweg. De lucht kleurt prachtig onderweg naar Hilversum. Het polderlandschap verandert langzaam in bos. Het zonnetje staat op het punt van doorbreken. Als Evy enthousiast Marleen begroet op de parkeerplaats bij het hockeyveld snuif ik de kruidige lucht van de natte bladermassa op. Met lichte tred loop ik mee naar de velden. Vandaag is een goede dag. Evy heeft er zin in. En Daan ook want hij gaat de wedstrijdjes fluiten. Sietze is wat dwarsig omdat hij het veld niet op mag. Alle alternatieve voorstellen – opvoedstrategie ‘afleiding’ in werking – worden meteen afgeketst. Na een aantal pogingen verleg ik mijn aandacht naar de wedstrijd om niet nog meer doelpunten te missen. Als Evy dan na vijf minuten op me afrent om een high five te geven realiseer ik me dat ik alweer een doeltreffend schot heb gemist. Mental note to self om daar volgende keer meer werk van te maken.

De rest van de dag blijft er een zacht zonnetje in de lucht hangen als we een voorstelling van Jan Klaessen en Katrijn bezoeken en daarna de schaatsen onderbinden op de ijsbaan aan de andere kant van de Vecht.

Het was fijn om gewoon te genieten van de dag, en van de kinderen. Niets hoefde anders, beter, meer of minder. En ’s avonds bij de open haard verwarmde dit me tot op het bot.

Voor een persoonlijkheid als ik waarvoor ontspanning niet altijd natuurlijk komt, is het een verademing dat ik mijn romantische aard nu wat meer bewuste aandacht mag geven. Nu kan ik me laven aan de wat ik levensopwekkende woorden noem. Word by word resuscitation noemt de schrijfster van Simple Abundance dit. Het oplepelen van de doorleefde schrijfselen van dichters van nu en toen, schrijvers uit de negentiende eeuw, the Victorian era. Soms overvalt spijt me dat ik niet eerder serieus gehoor kon geven aan mijn behoeftes of ze in elk geval niet wist te vertalen naar concrete acties. En dan denk ik aan mijn vader die dan zei ‘als de as breekt valt de kar’ wat zoveel wil zeggen als dat het geen zin heeft om te berouwen wat je niet kon of deed maar doe het dan gewoon NU. En dus neem ik nu af en toe bewust tijd om weg te zwijmelen bij nummers zoals ‘Lieverd’ van Toon Hermans de woorden zo tot een zin ontworpen dat er een deinend ritme ontstaat waarin je kunt meebewegen. Een weldadige ervaring. ‘Wat zijn aan zee de zoenen zout’…Heette dat niet een alliteratie? De herhaling van de letter Z geeft een zoemend bijengeluid. En Toon heeft hoe ouder hij werd de timing zo subtiel afgestemd op iets dat zo menselijk of misschien wel zo goddelijk is dat ik wegsterf, zo fijn. Helaas is op You Tube dit lied niet te vinden dus ik kan het hier niet met jullie delen.

Waar ik ook heel blij en rustig van wordt zijn de gedichten van Ted Van Lieshout vergezeld van prachtige heldere beelden. Ik hoef maar het boek ‘ik hou van mij’ open te slaan en dan treft zijn hele directe, lieve en heldere stijl me zo diep. Vandaag wil ik dit gedichtje op mijn blog delen. Zo treffend in negen zinnen een cultuur weergevend, alsof hij persoonlijk een bliksemflits teweegbrengt die het totaalbeeld kleurt en oplicht. Geen andere ontspannende activiteit kan daar voor mij tegenop. Iets onbestemds wordt gestemd. Hier is het:

NEDERLAND

In dit land zijn de bergen
uitgegumd. Waar veel mensen
zijn moet meer lucht. Adem.

Maar ik houd van bergen.
Ze maken het dal ertussen zo
knus. Wij hebben dus geen dalen.

Wel gras en koeien die dat vlak
moeten maaien. Hier spreekt men horizontaal en de verte is kaal.

Van welk gedicht of nummer kom jij in het midden van jezelf uit? En hoe dan? Ik zou het heel erg leuk vinden als je dit met me deelt.